Depremde oğlunu kaybeden anne: Elimi üç kez öperdi, artık Anneler Günü'nü kutlamak istemiyorum

Kadir ÇELİK/İSLAHİYE (Gaziantep), (DHA)- GAZİANTEP’in İslahiye ilçesinde, 6 Şubat 2023 depremlerinde tek çocuğu oğlu Umut Gençoğlu’nu (17) kaybeden Esin Gençoğlu (50), yıkılan evinin enkazında gözyaşı dökerek, “Deprem anında göz göze geldik. Ne o konuştu ne ben konuştum, bundan sonra Anneler Günü'nü hiçbir şekilde kutlamak istemiyorum, çünkü elimi üç kez öpecek oğlum yok” dedi.Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat 2023 depremlerinin en çok etkilediği yerlerden İslahiye’de, Esin Gençoğlu, oğlu Umut ile asrın felaketine Çamlıca Mahallesi’ndeki Çamlık Apartmanı’nın 7’nci katında yakalandı. Saat 04.17’de meydana gelen depremin ilk anlarında apartman yıkıldı. 7 katlı, 28 dairede 103 kişinin hayatını kaybettiği Çamlık Apartmanı’nda oğlunu kaybeden Esin Gençoğlu, yavrusunun adını yaşatabilmek için yıkılan apartmanın enkazının üzerine onun adını verdiği konteynerde ‘Umudum Kafe’yi açtı. Kafenin her tarafını oğlunun fotoğrafları ile donatan Esin Gençoğlu, yavrusunun hatırasını iş yerinde yaşatıyor.‘HER ANNELER GÜNÜ'NDE SÜRPRİZ YAPARDI’Yıkılan apartmanın enkazında oğlunun fotoğrafıyla konuşan Esin Gençoğlu, yavrusunun her Anneler Günü'nde kendisine sürprizler yaptığını belirterek, bundan sonra bu günün kendisi için acı dolu bir gün olduğunu söyledi. Gençoğlu, oğlunun en çok hediye olarak kitap aldığını belirterek, şöyle konuştu:“Depreme buradaki 7 katlı apartmanın 7’nci katında oğlumla birlikte aynı odada yakalandık. Gece oğlum kız arkadaşıyla telefonla konuşurken, ben uyumuşum. 04.17’de sallanmaya başlayınca uyandım. Oğlumun üzerine düşmesin diye kitaplığını tuttum. Bu esnada oğlum uyandı, yorgan üzerinde göz göze geldik. Ne o konuştu ne ben konuştum. Yorganı üzerine çekip yan döndü. Umut yanıma gel dememle birlikte 7 saniyede apartman döndü. Benim gözlerim gitti, kendimi yolun karşısındaki kaldırımda buldum. Oğlum da içerde kalmış. Cenazesini ikinci gün çıkartmışlar. Benim hastanede tedavim sonrası Songül ve Perihan ablam ‘Haydi gidiyoruz’ deyince ben de ‘Oğluma mı gidiyoruz, oğlum çıktı ben biliyorum’ deyince, ‘Oğlumuzu kaybettik’ dediler. Bu onsuz ikinci Anneler Günü. Oğlum benim elimi özel günlerde üç kere öperdi. Anneler Günü kutlarken de elimi üç kez öperek günümü kutlardı. Sürpriz yapmayı da sever hediyesi ile birlikte bir not yazar bırakırdı. Kitap okumayı sevdiğim için en çok da kitap alırdı. Ben bundan sonra Anneler Günü'nü hiçbir şekilde kutlamak istemiyorum, çünkü elimi üç kez öpecek oğlum yok.”